News

Hommage à Thérèse Jacobs
“Notre collègue, Thérèse Jacobs, est décédée en décembre 2018 à Bruxelles à la veille de ses cent ans.
Depuis la fondation de notre Société et jusque dans les années 1980, elle y a tenu un rôle central.
Thérèse est arrivée à la Société en 1947 donc dans les premiers moments de notre toute jeune association et surtout, après la mort de nos membres fondateurs Dugautier et Lechat. Elle a fait partie du petit groupe d’analystes, tous très jeunes, qui ont permis à la Société de survivre et de se développer : Thérèse Jacobs, Danielle Flagey, Jean Bourdon, Daniel Luminet, Jean-Louis Van Nypelseer, Paul Labbé, Willy Drappier.
Thérèse Jacobs a été présidente de la Société pendant quatre ans et présidente de la Commission d’Enseignement pendant de nombreuses années.
Nous lui devons beaucoup et nous la remercions pour son engagement indéfectible pour la psychanalyse.”
Marie-France Dispaux

Mimi Armstrong  (14 juin 1946-26 octobre 2018)

Nous regrettons tous beaucoup la disparition de Mimi, car nous avons perdu une collègue qui était engagée et dévouée pour la Société Belge de Psychanalyse pendant de nombreuses années. Durant ses années de formation, Mimi avait déjà investi les contacts internationaux et elle était à la base de la création de l’IPSO. Elle a gardé des contacts avec plusieurs collègues d’autres pays jusqu’à la fin de sa vie. En collaboration avec d’autres analystes de la SBP, Mimi a mis sur pied le groupe Outreach, Freud’s Bar et elle était avec Blandine Faoro-Kreit à l’origine des apéros du jeudi soir. Elle a également été très active dans la Revue, essentiellement pour les traductions français-anglais-français, en plus de la publication de quelques articles scientifiques originaux. Mimi était co-fondatrice de Psymmo.

Monsieur Baudoin Delahaye

1941 – 2018

Psychanalyste (Société Belge de Psychanalyse)
Docteur en médecine et psychiatre

(Photo: Baudoin Delahaye en 1992 à Vienne

devant le Pavillon de la Sécession)

Monsieur Baudoin Delahaye

1941 – 2018

Psychanalyste (Société Belge de Psychanalyse)
Docteur en médecine et psychiatre

(Photo: Baudoin Delahaye en 1992 à Vienne

devant le Pavillon de la Sécession)

Bion heeft een ware paradigmatische omwenteling teweeggebracht in de psychoanalyse waarvan de omvang pas recent begrepen wordt. Dankzij Bions bijdrage is de psychoanalyse erop gericht de patiënt zichzelf te laten worden zodat hij zich kan engageren in een dialectiek tussen de eigen subjectiviteit en openheid voor het vreemde van de ander. Dit brengt emotionele turbulentie teweeg die, mits ze erkend, geaccepteerd en verdragen wordt, zal leiden tot verandering. Psychische verandering gaat onvermijdelijk gepaard met een gevoel van dreiging, vooral wanneer contact met de waarheid tot stand komt. Bion daagt de illusies van de analysant uit, hij verstoort en schudt wakker, zodat de analysant verplicht wordt na te denken ,ook als hij in de ban is van heftige emoties. Het gaat technisch gezien niet om het begrijpen van psychische inhouden zoals gedachten, gevoelens en dromen, maar wel om het verder ontwikkelen ervan. Zo kan er expansie optreden van het vermogen om gedachten en emoties te bevatten. Dit vormt de basis van psychische groei. Dit veronderstelt van de analyticus geduld, negatieve bekwaamheid en langdurig kunnen verkeren in een toestand van onzekerheid en twijfel erop vertrouwend dat uit het duistere en vormloze nieuwe betekenis zal oplichten.

Psychoanalysis in the age of totalitarism beoogt, zoals de auteurs toelichten, de two-way traffic tussen psychoanalytische gedachten en totalitarisme te onderzoeken en beschrijven.
Het is een interessante, doch, zoals blijkt, ook bijzonder moeilijke dialoog geworden. Verschillende hoofdstukken zijn bewerkte bijdragen van een Londens congres onder dezelfde titel, in 2012. Het vrije denken waarvoor psychoanalyse staat valt niet te rijmen met totalitaire politieke omstandigheden, maar in welke mate is de psychoanalyse zélf vervormd geraakt wanneer ze probeert stand te houden in dergelijke regimes? Een erg actuele vraag, in ons huidig westers politieke klimaat waarbij de rechtse stem meer klinkt en met haar ook steeds meer de eis van normativiteit. De auteurs belichten verschillende aspecten van totalitaire regimes, en steeds met de psychoanalytische focus in het vizier.

Psychoanalysis in the age of totalitarism beoogt, zoals de auteurs toelichten, de two-way traffic tussen psychoanalytische gedachten en totalitarisme te onderzoeken en beschrijven.
Het is een interessante, doch, zoals blijkt, ook bijzonder moeilijke dialoog geworden. Verschillende hoofdstukken zijn bewerkte bijdragen van een Londens congres onder dezelfde titel, in 2012. Het vrije denken waarvoor psychoanalyse staat valt niet te rijmen met totalitaire politieke omstandigheden, maar in welke mate is de psychoanalyse zélf vervormd geraakt wanneer ze probeert stand te houden in dergelijke regimes? Een erg actuele vraag, in ons huidig westers politieke klimaat waarbij de rechtse stem meer klinkt en met haar ook steeds meer de eis van normativiteit. De auteurs belichten verschillende aspecten van totalitaire regimes, en steeds met de psychoanalytische focus in het vizier.

Dit kleine boekje, Freud and war, is een vertaling uit het Frans, en werd voor het eerst uitgegeven door de Zwitserse lacaniaans geïnspireerde psychoanalytica met journalistieke ervaring, Marlene Belilos, in 2011. Het voorliggende boek werd aangevuld met de Engelse vertaling door Mark Solms van een cruciale tekst van Freud uit 1915, Wir und der Tod. Zonder dit hoofdstuk, dat een scharnierfunctie heeft gekregen in de Engelse uitgave, is het werkje eigenlijk pover en teleurstellend en beantwoordt het mijns inziens niet aan de waarderende beoordelingen op de achterflap. De befaamde briefwisseling tussen Einstein en Freud in 1932, had veel meer uitgewerkt kunnen worden vanuit een historisch perspectief, waarin men de ontwikkeling van Freuds inzichten omtrent de doodsdrift en haar onlosmakelijke verbondenheid met de levensdrift had kunnen aantonen. De tekst uit 1915, in het klimaat van de Eerste Wereldoorlog met de mobilisatie van Freuds zonen geschreven, is van historisch belang, aangezien het informeert omtrent de evoluerende gedachtegang van Freud in verband met zijn inzichten in de verknoping van levens- en doodsdrift.
Dit boekje treft ons vanwege het onderwerp: wat kunnen psychoanalytici vandaag de dag begrijpen van de waanzin van oorlog in onze tijd van ‹onzichtbare› oorlog, diffuse en alom tegenwoordige terroristische dreiging en explosieve zelfmoordaanvallen?