Bion heeft een ware paradigmatische omwenteling teweeggebracht in de psychoanalyse waarvan de omvang pas recent begrepen wordt. Dankzij Bions bijdrage is de psychoanalyse erop gericht de patiënt zichzelf te laten worden zodat hij zich kan engageren in een dialectiek tussen de eigen subjectiviteit en openheid voor het vreemde van de ander. Dit brengt emotionele turbulentie teweeg die, mits ze erkend, geaccepteerd en verdragen wordt, zal leiden tot verandering. Psychische verandering gaat onvermijdelijk gepaard met een gevoel van dreiging, vooral wanneer contact met de waarheid tot stand komt. Bion daagt de illusies van de analysant uit, hij verstoort en schudt wakker, zodat de analysant verplicht wordt na te denken ,ook als hij in de ban is van heftige emoties. Het gaat technisch gezien niet om het begrijpen van psychische inhouden zoals gedachten, gevoelens en dromen, maar wel om het verder ontwikkelen ervan. Zo kan er expansie optreden van het vermogen om gedachten en emoties te bevatten. Dit vormt de basis van psychische groei. Dit veronderstelt van de analyticus geduld, negatieve bekwaamheid en langdurig kunnen verkeren in een toestand van onzekerheid en twijfel erop vertrouwend dat uit het duistere en vormloze nieuwe betekenis zal oplichten.
