In On minding and being minded geeft Ian Miller een inkijk in de weg die hij bewandelde om zijn identiteit als psychoanalyticus te herdefiniëren. Dit doet hij vanuit de theoretische referenties die hem nuttig leken om de evolutie en crisis in de actuele maatschappij te begrijpen vanuit het perspectief van de psychoanalyse. Hij toont ons zijn klinische benadering van de ontmoeting met de patiënt en benadrukt daarbij de betekenis van uitwisseling en emotionele zingeving. Miller brengt hierbij vooral het belang van de interventie door de analyticus op het moment zelf onder de aandacht, wat hij noemt de ‹present formulation›.