Om verschillende redenen kan tijdens de voorafgaande gesprekken blijken dat de divan niet de beste indicatie is. Omwille van de levensomstandigheden of het psychisch functioneren van de patiënt, kan het psychoanalytisch werk face to face beter geschikt blijken.
Sommige patiënten zoeken een welomschreven hulp voor een concrete gebeurtenis: een rouw, een breuk in een relatie, een professionele mislukking, een trauma of een andere crisissituatie. De gevraagde hulp is welomschreven en hoeft bij aanvang niet van lange duur te zijn; vaak gaat het over het nemen van een moeilijke kaap. Natuurlijk kan het actuele werk oude kwetsuren onthullen die vragen om verwerking. De face to face setting leent zich beter voor dit meer dringend werk, wat desondanks een authentiek analytisch werk blijft. Eens de crisis voorbij is, herneemt men meestal zijn traject. Maar het kan gebeuren dat men verder wil exploreren, wat men dan kan verderzetten in een analyse.
Omwille van hun psychisch functioneren hebben andere patiënten het dan weer nodig om de analyticus te kunnen waarnemen, hem te zien om zich op die manier meer vastgehouden te voelen en te kunnen denken. Dit is soms het geval bij mensen die hevige verlatingsgevoelens hebben gekend, of geconfronteerd werden met weinig gesymboliseerde gebeurtenissen of met een operationeel functioneren wat psychosomatische problemen bevordert. In die gevallen is de divan niet aangewezen en zal het werk veel beter verlopen in een setting face to face.