L’addiction, esclavage comme évasion
Samenvatting
C’est Joyce McDougall qui a introduit le terme d’addiction en France, qu’elle considère comme un esclavage auquel le sujet addict ne peut plus se soustraire. L’auteure recherche le sens psychique de cette dépendance qu’elle voit comme une autoguérison face aux trauma- tismes de la petite enfance dans la relation précoce avec la mère. Le travail de l’analyste dans un tel contexte est à repenser au travers des différents paradoxes qui sont nécessairement à l’œuvre, quand la demande passe par l’acte et non par la parole. C’est le contretransfert de l’analyste qui lui servira de guide pour rejoindre une parole ni dite ni écrite et encore moins pensée.
Verslaving, een slavernij als ontsnappingspoging
Het is Joyce McDougal die de term addictie (Engels addiction) in Fran- krijk introduceerde. Ze beschouwt de addictie als een vorm van sla- vernij waaraan het zuchtige individu zich niet meer kan onttrekken. De auteur gaat op zoek naar de psychische dimensie van deze afhanke- lijkheid die ze begrijpt als een vorm van zelfgenezing van traumata die zich voordeden in de vroege moeder-kindrelatie. Het werk van de psy- choanalytica bestaat in deze context uit het herdenken, aan de hand van verschillende paradoxen die noodzakelijkerwijze in het spel zijn, wanneer de vraag zich niet via het woord maar via de act presenteert. De tegenoverdracht zal dan de psychoanalytica tot gids dienen om het woord dat niet gezegd, niet geschreven en nog minder gedacht is kunnen worden, te ontmoeten.
Addiction, a slavery to escape
It is Joyce McDougall who introduced the term addiction in France that she considers as a slavery from which the addict subject can no longer escape. The author looks for the psychic meaning of this dependency which she sees as a self-healing approach to childhood trauma in rela- tion with the early infant-mother relationship. The work of the analyst in such a context is to be rethought through the different paradoxes which are necessarily at work, when the request passes through the act and not with the word. It will be the analyst’s counter-transference who will serve as a guide to reach the word which is not said nor written and even less thought.