Vous avez dit clinique ?
Résumé
Le mot clinique, qui désigne au départ la médecine qui s’exerce au lit du malade, se trouve en abondance dans le champ psychanalytique.
Pourtant, il pourrait bien désigner tout autre chose qu’une recherche de plus en plus précise dans le domaine de la pathologie.
La pensée clinique pourrait être vue davantage comme la création d’un réservoir de pensées, de représentations d’expériences émotionnelles.
Ce qui compterait alors serait moins sa pertinence théorique que sa capacité de susciter la rêverie, un peu à la manière d’une œuvre d’art.
Samenvatting
We vinden het woord ‘klinisch’, wat oorspronkelijk verwees naar de medische acte aan het bed van de patiënt, ten overvloede terug in de psychoanalytische literatuur.
Nochtans, zou het naar iets heel anders kunnen verwijzen dan een doorgevoerd onderzoek in het domein van de pathologie.
De klinische gedachte zou bij voorkeur kunnen begrepen worden als de creatie van een gedachtentank, een reservoir van voorstellingen van gevoelsmatige ervaringen.
De capaciteit om een “rêverie” op te wekken, een beetje zoals men een kunstwerk creëert, zou dan van groter belang zijn dan de theoretische gegrondheid van de gedachte.
Summary
The word "clinical", which first designated medical practice taking place at the patient's bedside, is abundantly present in the psychoanalytic field.
It may, however, designate something completely different from more and more precise research in the field of pathology.
Clinical thinking could be seen more as the creation of a reservoir of thoughts, of representations of emotional experiences.
In this case, it would be less its theoretical pertinence that would count, than its capacity to bring alive reverie, in somewhat the same way as a work of art.
