Théâtralité et psychanalyse contemporaine ?
Résumé
Certains aménagements contemporains du cadre freudien mettent de l'avant le jeu, au sens winnicottien du terme, et posent ainsi la question de la théâtralisation du cadre psychanalytique. L'auteur, à cette occasion, met en relief les composantes de la théâtralité et essaie de voir s'il existe, entre le théâtre et la psychanalyse, des liens plus profonds que celui des métaphores qu'il inspire aux cliniciens.
Samenvatting
In bepaalde aanpassingen van het freudiaanse kader, die in de hedendaagse psychoanalytische behandeling gebruikt worden, komt het accent op het spel te liggen in de betekenis waarin Winnicott deze term gebruikt.
Zij brengen met zich de vraag mee van de theatralisatie van het psychoanalytisch kader. Naar aanleiding daarvan beschrijft de auteur van dit artikel de componenten waaruit de theatraliteit bestaat. Verder probeert zij te achterhalen of er tussen het theater en de psychoanalyse banden bestaan die verder gaan dan de metaphoren die de clinici bedenken bij de beschrijving van hun ervaringen.
Summary
Certain contemporary modifications of the Freudian setting bring playing, in the Winnicottian sense of the term, into prominence, and raise also the question of the theatrilisation of the psychoanalytic setting. The author takes this opportunity to highlight the components of theatricality and tries to see if there exists between the theatre and psychoanalysis more profound links than those of the metaphors which it suggests to clinicians.
