Le témoin interne : écriture de soi, trauma et psychopathologie des limites

Jean-François Chiantaretto

01/10/2014

Articles papier

Résumé

Dossier K (Kertész) et Histoire d’une vie (Appelfeld) illustrent au mieux en quoi la visée d’une délimitation de soi dans l’écriture suppose une confiance suffisante dans les mots pour se donner à écouter. Cette confiance suppose elle-même l’expérience fondatrice d’un au-delà et d’un en-deçà des mots. Expérience qui précisément est le lieu du trouble des limites caractérisant les pathologies du même nom, en particulier si on peut prendre en compte la dimension incestuelle très souvent présente dans ce registre psychopathologique.

Samenvatting

Dossier K (Kertész) en Het verhaal van een leven (Appelfeld) illustre- ren op voortreffelijke wijze hoe het streven naar een afgrenzing van het zelf in de literatuur, een voldoende groot vertrouwen veronderstelt in woorden om zich gehoord te weten. Dit vertrouwen veronderstelt op haar beurt een funderend vertrouwen in een ‘aan gene zijde’ en een ‘onder’ de woorden. Op die plek situeert zich nu juist een verstoring van grenzen die de pathologie met dezelfde naam karakteriseert, in het bijzonder als men de incestuele dimensie die in dit psychopatholo- gisch register heel dikwijls aanwezig is, in rekening brengt.

Summary

Dossier K (Kertész) and Story of a life (Appelfeld) illustrate how the attempt to demarcate the self through writing requests trust into words in order to feel yourself be heard. This trust requests the experience of a dimension “below” and “beyond” words. This experience is exactly the place where boundaries get confused, which is characteristic of borderline pathologies if one takes into account the incestual dimen- sion very often present in this pathology.