Le complexe d’Œdipe à la lumière des rites de passage
Résumé
Il n’y a pas lieu de mettre en doute l’universalité du complexe d’Œdipe : il y a et il y aura toujours une imago maternelle et une imago paternelle pour fixer la libido et l’agressivité primitives à travers l’envie, la jalousie et la rivalité. Par contre, ce qui fait la différence majeure entre les sociétés archaïques et la société moderne occidentale, c’est que les premières, à travers les rites de passage, visent à empêcher la reviviscence de l’Œdipe à l’adolescence, tandis que notre culture, en laissant libre cours au retour du refoulé, ne fixe aucune limite à la fin de l’adolescence et laisse à chaque individu le soin de se débrouiller seul avec la question de la stabilisation de son identité adulte.
Samenvatting
De universaliteit van het Oedipuscomplex hoeft men niet in vraag te stellen : er is altijd, en er zal altijd een moederlijk imago en een vaderlijk imago bestaan om de primitieve libido en agressiviteit te fixeren via nijd, afgunst en rivaliteit. Wat daarentegen de archaïsche van de moderne westersche maatschappij onderscheidt, is het feit dat de eerste een heropflakkering van de Oedipus tijdens de adolescentie poogt te verhinderen door overgangsriten, terwijl onze cultuur nergens een einde stelt aan de adolescentie en elk individu aan zijn lot overlaat om de vraag naar de stabilisering van een volwassen identiteit op te lossen, alzo zij de terugkeer van het verdrongene de vrije loop latend.
Summary
There is no need to question the universality of the Oedipus complex : there is and there always will be both a maternal and paternal imago to fix the primitive libido and the aggressive drives through desire, jealousy and competition. On the other hand, what makes the major difference between the archaic mind and our modern western ideology is their cultural management of the Oedipus complex. Archaic societies use of rites of passage to prevent the return of Oedipus in adolescence while our culture gives free rein to the return of the repressed and does not fix any limit for adolescence to end. Each individual is then solitarily in charge of the stabilization of his adult identity.
