L’analyse sous tension, Agir et démarche analytique
Résumé
Au-delà des apparences et même s'il est vrai méthodologiquement qu'agir et démarche analytique sont en quelque sorte antagonistes, il importe de reconnaître les liens dialectiques qui les unit, comme les deux pôles de la vie humaine et d'en rendre compte, dans une théorisation qui fasse place à la fois à la pensée et à l'action. En effet, l'agir sous-tend et met sous tension toute entreprise analytique et la véritable ligne de démarcation devra chercher à se définir au niveau de l'avènement du sens et d'un mieux-être humain. Réalité extérieure, corps et parole constituent, dans cette approche, autant de pistes susceptibles de servir cette réflexion.
Samenvatting
Het is belangrijk te erkennen dat tussen het handelen en de psychoanalytische werkwijze een dialectisch verband bestaat, hoewel het anderzijds waar is dat zij op het eerste zicht en zelfs methodologisch tegengesteld in hun werking zouden zijn.
Dit dialectisch verband verbindt hen lijk de twee polen van het menselijk leven.
Derhalve moeten we daar rekening mee houden in onze theoretische opbouw die zowel aan de gedachte als aan de actie een voldoende plaats moet toekennen.
Het handelen onderspant iedere analytische onderneming. De echte grenslijn zullen we moeten trekken aan de hand van de zingeving van wat te voorschijn komt en van het menselijk beter worden.
Zowel de uitwendige realiteit als het lichaam en het gesproken woord, zijn in deze zienswijze evenveel wegen die kunnen bewandeld worden om die opvatting gestalte te geven.
Summary
Despite appearances and even if it is true methodologically that acting and analytic approach are in some way in opposition, it is important to recognise the dialectic links which unite them, as two poles of human life and to take account of this in a theorisation which makes room both for thought and action. In fact, acting underlies and energises every analytic entreprise and the true line of demarcation will seek to define itself as the level of the arrivaI of sense and of increase of human wellbeing. Exterior reality, the body and speech constitute, in this approach, several pathways capable of being used for this reflection.
