La fonction sémaphorisante du site analytique et des dispositifs-analysants
Résumé
Classiquement, le dispositif analytique permet le développement de la névrose de transfert et les conditions de son interprétation.
Toutefois, un tel processus ne s’adresse qu’à des représentations psychiques déjà formées et refoulées.
On ne théorise pas l’espace analysant de la même manière quand ce qui s’y déroule doit aussi produire des représentations jamais formées antérieurement et rendre possible un travail de symbolisation.
L’auteur s’interroge donc sur les conditions qui permettent ces transformations : transformation du comportement en comportement signifiant, puis de celui-ci en interaction, ensuite de l’interaction en relation intersubjective, enfin dégagement de la valeur intrasubjective de celle-ci.
Samenvatting
Volgens de klassieke theorie beoogt de analytische techniek de ontwikkeling van een overdrachtsneurose te bevorderen, naast de condities die interpretatie ervan mogelijk maken.
In ieder geval richt een dergelijk proces zich enkel tot reeds gevormde, doch verdrongen, psychische voorstellingen.
Men gaat het werk binnen de analytische ruimte niet op dezelfde manier denken wanneer er binnenin dit werkveld ook nog een capaciteit tot symbolisatie moet ontwikkeld worden en hiertoe nog nooit eerder gevormde voorstellingen dienen geproduceerd te worden.
De schrijver bevraagt dus de omstandigheden die dergelijke transformaties mogelijk maken : transformatie van een gedraging in betekenisvol gedrag, vervolgens van dit zinvol gedrag in interactie, dan de situering ervan in een intersubjectieve relatie, en tenslotte het omlijnen van de intrasubjectieve waarde hiervan.
Summary
Classically, the analytic setting permits the development of the transference neurosis and the conditions for its interpretation.
However, such a process can only address psychic representations that have already been formed and repressed.
One does not theorise the analytic space in the same way when what takes place in that space must also create representations never before formed and make possible a capacity for symbolisation.
The author reflects on the conditions which permit these transformations : transformation of a behaviour into significant behaviour, and this into interaction, then interaction into an inter-subjective relationship, and finally the emergence of the latter's intra-subjective value.
