Freud et la Sprachwissenschaft
Résumé
La référence au langage est constante, d'un bout à l'autre de l'oeuvre de Freud. C'est la référence majeure.
Freud aborde la névrose en médecin, en physiologiste. Il est à la recherche d'une explication et la question du sens est rencontrée fortuitement à l'occasion du problème de la symbolisation. Si sa préoccupation n'est nullement linguistique, c'est cependant le langage, sous ses divers aspects, qui constitue le soubassement des concepts qu'il développe. Ceci est illustré par les exemples de l'interprétation des rêves, du symbolisme, de la langue originaire, du fantasme, de la paranoïa, de l'affect.
Notre refus de reconnaître la place centrale que Freud assigne au langage ne serait-il pas l'expression d'un déni fétichiste ?
Samenvatting
Doorheen gans zijn werk verwijst Freud voortdurend naar de taal. Het is er zelfs de hoofdverwijzing van.
Freud treedt de neurose als geneesheer en physioloog tegemoet. Hij zoekt naar een verklaring en stoot daarbij toevallig op het vraagstuk van de betekenis ervan, wanneer zich het probleem van de symbolisatie stelt.
Hoewel zijn bekommernis geenszins uitgaat naar de linguistiek, is het toch de taal die in haar verschillende aspecten het fundament gaat vormen van de begrippen die hij ontwikkelt. Dit wordt geillustreerd door voorbeelden van droominterpretatie, symboliek, oorspronkelijke taal, fantasmen, de paranoia en het affect.
Zou onze weigering de centrale plaats, die Freud aan de gesproken taal toekent, te erkennen niet berusten op een fetisjistische ontkenning ?
Summary
Reference to language is constant from beginning to end of Freud's work. It is the major reference.
It is as a doctor and physiologist that Freud tackles neurosis. He is in search of an explanation and it is by way of the problem of symbolisation that he encounters by chance the question of sense. Even if he is in no way preoccupied by linguistics, language however, in its various forms constitutes the foundation of his developing concepts, as is illustrated by the examples of dream interpretation, of symbolism, of primal language, fantasy, paranoïa and affect.
Is our refusal to recognize the central place which Freud has given to language an expression of fetichistic denial ?
